لاپاراسکوپی چیست؟
لاپاراسکوپی یک روش انجام عمل جراحی است. جراح در برخی جراحی ها به جای ایجاد شکافی بزرگ از شکافی کوچک استفاده می کند به این ترتیب ابزارهای کوچکی مجهز به دوربین را از طریق آن شکاف وارد بدن می کند تا ارگان های داخلی بدن را بازبینی کرده و بافت ها را بردارد.
لاپاراسکوپی برای نخستین بار در سال ۱۹۰۰ روی حیوانات انجام شد و در سال ۱۹۰۱ جراحی سوئدی به نام Jacobaeus این اصطلاح لاپاراسکوپی را برای آن انتخاب کرد. اما تا سال ۱۹۶۰ تکنیک های بهتری ایجاد نشد، تا زمانی که لاپاراسکوپی به عنوان روشی ارزشمند و بی خطر مورد پذیرش قرار گرفت.
ابتدا از این تکنیک برای شرایط تشخیصی استفاده می شد. سپس پزشکان از لاپاراسکوپی برای بستن لوله های رحمی در خانم ها استفاده کردند. این تکنیک به حدی پیشرفت کرد تا جایی که برای جراحی های که به برش های بسیار بزرگی نیاز داشتند مانند خارج کردن کیسه صفرا نیز از لاپاراسکوپی استفاده شد.
انجام این روش به نفع بیماران است زیرا ریکاوری پس از آن سریع تر است و لازم نیست بیمار زمان زیادی را در بیمارستان بگذراند و به این ترتیب آسیب کمتری به بدن می رسد. با لاپاراسکوپی دیگر نیازی نیست پزشکان برای رسیدن به ارگان های حیاتی برش های بزرگی را روی ماهیچه های شکمی وارد کنند.
لاپاراسکوپی برای طیفی از جراحی ها از جمله جراحی شانه و زانو نیز استفاده می شود.
از جمله موارد لاپاراسکوپی عبارت است از:
- رداشت ارگان های بیمار مانند آپاندیس و یا کیسه صفرا
- برداشت و یا ترمیم بخش های بیمار در کولون و یا شکم (سیستم گوارشی)
- برداشت و یا ترمیم کیسه صفرا، رحم، حالب یا کلیه ها (سیستم ادراری)
- برداشت یا ترمیم ارگان های تناسلی خانم ها مانند رحم یا لوله های فالوپ
- بستن لوله های رحمی
- برداشت کلیه در اهدا کننده زنده
- جراحی هایی به منظور کاهش وزن مانند بای پس معده
- ترمیم فتق
- بررسی کبد و پانکراس به منظور وجود تومورهای سرطانی
- بررسی شکم به منظور علائم بیماری هایی که به سختی تشخیص داده می شود
- بررسی تومورها در شکم
- بررسی منبع درد در شکم یا برداشت بافت اسکار (زخمی)
- بررسی منبع خونریزی داخلی، با وجود نرمال بودن فشار خون
- بررسی آسیب ناشی از تروما و یا تصادف